Het is zondagochtend en je voelt dat het gisteravond een superavond is geweest. Je kater beveelt je nog verder te slapen, maar helaas kan dit niet. Je hebt immers afgesproken met één van je beste vrienden. Je zou zeggen wat ga je nu op een zondagochtend doen met één van je vrienden in hartje Amerika? Wil het toeval dat je midden in de Bibble Belt bevindt en daarom naar de kerk gaan één van de belangrijkste gebeurtenissen in het leven van de mens in Oklahoma is.

Vol goede moed stap je daarom in de auto om richting de kerk te gaan. Je bent er al jaren niet meer geweest, want de laatste keer was bij een bruiloft van één van je beste vrienden. Aangekomen bij de parkeerplaats die nog groter is dan de parkeergelegenheden van de Amsterdam Arena waan je in een mensenmassa waar je U tegen zegt. Iedereen is op het idee gekomen om lekker om 9u s’ochtends richting de kerk te gaan. Men kijkt net zo slaperig en brak naar je, maar elke keer komt er toch weer een glimlach opzetten. Gelukkig is er gratis koffie en cake of ik moet eigenlijk donuts zeggen. Je bakkus vol met donut en oploskoffie ga je richting je stoel in de grote zaal waar zeker 1000 mensen in kunnen. Het lijkt net een theater en je verwacht dat de Red Hot Chili Peppers of U2 gaan optreden over enkele minuten. Een prachtig drumstel met gitaren staan klaar op het podium en je gaat er eens goed voor zitten. Om je heen hangen overal TV schermen alsof Dr. Phil ook nog eens langs komt.

De zaal is inmiddels vol en het programma kan eindelijk beginnen. De rockband komt te voorschijn en de beats gaan door de speakers. Eigenlijk klinkt het best oké totdat je naar de teksten gaan luisteren wat de zanger richting je toe schreeuwt. God is helaas te vaak aanwezig en je haakt af om deze band eens op Youtube te gaan bekijken. Na 5 liedjes is de herrie eindelijk voorbij en kan de mis beginnen. Een gladjanus in pak met stropdas komt naar voren en geeft een speech van 45 minuten over God en de Bijbel. Als je de woorden Bless, Jezus en God zou hebben geturfd had je nu spontaan RSI gekregen maar je blijft met je volle aandacht bij de mis. Verschillende boodschappen over het leven en wat je richting je beste vrienden moet doen zijn de normaalste zaak van de wereld geworden voor vele mensen. Het geeft een stukje gemoedelijkheid en rust in je leven vertellen me verschillende mensen. Dit komt mede omdat het met de paplepel is ingegoten toen ze nog jong waren. Daarom gaat bijna 80% wel naar de kerk en is het zondagochtend verlaten in de steden. Het geeft je toch een andere kijk op de wereld en laat je zien dat het leven ook heel anders kan zijn moet je concluderen. Of dit nu de perfecte wereld is gaat wel heel erg ver, maar het doet zich wel voorkomen volgens vele. Zelf geef ik meteen toe dat ik nooit meer in een kerk zal zijn. Wel is het een belangrijk leerpunt wat vele nog onder ogen moeten zien. De kerk kan misschien wel als iets belachelijks worden beschouwd, maar dit kan je alleen concluderen wanneer je er ook echt middenin hebt gezeten.