Voetballen

Je loopt rustig te voetballen in een plaatselijk parkje met je vrienden. Je hebt net teams gemaakt en met jou voetbalkwaliteiten hebben ze je maar op goal gezet. Je bent namelijk heel breed zoals ze zeggen zodat je een zeer groot oppervlakte van de goal afschermd. Ideaal, dat woord gebruiken ze vaak en daardoor knik jij instemmend dat je wel wil keepen. Mooi dat is dan geregeld. Je staat er maar. Ziet af en toe een vogel voorbij vliegen en soms moet je uittrappen. Voetballen is eigenlijk geen hol aan. Iedereen kan het!

Helaas dat beeld veranderd snel. Op geen gegeven moment komt de spits van je tegenstander alleen op je af. Je kan nog net bedenken wat de laatste man tegen je gezegd had. " Maak je breed! " en dat doe je dus. Je valt met je volle gewicht op de grond. Een plaatselijk aardbeving ontstaat zodat de bal via een net nieuw gecreeërd polletje van de spits wegstuitert. Je ziet de bal nog over de achterlijn hobbelen en denkt: " Yes ik heb iets goeds gedaan!" Je wil opstaan, maar dan blijf je plakken. Je vind het het maar vreemd, want je zou toch zweren dat je geen klitteband aan hebt... Je kijkt op en ziet het dan. HONDENSTRONT! Je zit helemaal onder. Van je been totaan je onderkin. Goh wat meur je! Je kijkt de spits aan die eerst nog verdrietig was omdat hij die kans miste. 5 seconde later is hij dat alweer vergeten en ziet hij je onderkin. Je baalt verschrikkelijk en kan het niet meer uitstaan. Dit is de zoveelste keer dat je in de hondenpoep bent gestapt of hebt gelegen. Woest loop je naar huis voor weer een verkleedpartij.

Onderweg kom je zoals gewoon een aantal honden tegen. Je weet dat het kleine teefje van je overburen het was geweest en kijkt hem smerig aan. Je ziet zijn tong nog net op en neer gaan van tevredenheid voordat je de achterdeur dicht smijt. Eenmaal omgekleed ga je natuurlijk terug naar je * vrienden*. Je omzeild de plaatselijke hondendrollen en pakt weer je post tussen de 2 palen. Dit keer laat je het duiken maar achter wegen en pak je de ballen gewoon met je hand. Je blijft je echter wel ontzettend ergeren aan die drollen. Waarom ruimen ze dat niet op of eigenlijk waarom poepen die honden nu precies op jou veldje!?

Zonder enig idee vertrek je maar weer naar huis. Peinzend bedenk je een plan om deze poep terreur te stoppen. Het kan gewoon niet zo langer, want al je pyama broeken beginnen onderhand na 2 wasbeurten nog naar poep te stinken. Het teefje van je overbuurman moet het eerste slachtoffer worden. Je weet alleen nog niet hoe je het gaat aanpakken. Vergif of besnijden vind je maar niks. Je bent immers de ideale dierenvriend die zelfs een pier zou redden van zijn ondergang.

Veel mensen haten de hondenpoep zodat er allerlei acties zijn ontstaan om dit te stoppen. Je ziet het al bijna voor je dat je door de straat gaat lopen met erop: " Weg met de Hondenpoep" Als hondenbezitter zou je eerder op dat bord gaan scheiten dan er iets mee te gaan doen. Daarom zie je meteen waar het probleem ligt. Niet de hond maar het baasje. Hij veroorzaakt de ellende omdat hij naar dat parkje wil! De hond beslist namelijk nooit waren er heen gelopen wordt. Samen met een goeie vriend die een beugel, bril, kapsel uit de jaren 60 en ook een pyamabroek draagt loop je naar je overbuurman. Je spreekt hem aan en zegt dat hij echt moet stoppen met zijn plaatselijk ronde langs de veldjes. Lachend kijkt hij je aan en zegt dan opeens: " Ja dat is prima!" Verbaast loop je maar weg om de volgende dag maar weer te gaan voetballen. Je bent weer keeper en loopt naar de 2 palen. Inplaats van het mulle zand voel je weer iets plakkerigs. Wat blijkt, het teefje zit vast aan je doelpaal!